Notice: Use of undefined constant HTTP_USER_AGENT - assumed 'HTTP_USER_AGENT' in /home/orosie/domains/orosie.ir/public_html/wp-content/themes/wide/header.php on line 1
مجید ترکابادی – برگه 2 – شعرها و گاه‌نوشته‌هایم

مجید ترکابادی

شعرها و گاه‌نوشته‌هایم

  • خانه
  • غزلهایم
  • عکسهایم
  • حال نوشت
  • بیت نوشت
  • مهمانی
  • در کوچه های حومه
تاوان جوانی
غزلهایم

تاوان

ای روزگار! از چه کسی می‌توان گرفت تاوان این جوانی از دست رفته را ؟ مجید ترکابادی
ادامه مطلب
دسته‌بندی نشده

Where To Find Popular Cougar Hook Up Site?

If it concerns elderly women, age is simply a range. It’s as a result of such capabilities that assisted...
ادامه مطلب
دسته‌بندی نشده

Where To Find Popular Cougar Hook Up Site?

If it concerns elderly women, age is simply a range. It’s as a result of such capabilities that assisted...
ادامه مطلب
غزلهایم

حرف بسیار است اما فرصت صحبت کم است

غنچه‌ی دلتنگ امشب میزبان شبنم است حرف بسیار است اما فرصت صحبت کم است آنکه مدت‌هاست از من چشم می‌پوشد تویی! آنکه می‌گیرد سراغ...
نویسنده توسطمجید ترکابادی
۰
+12
1441
غزلهایم

هوا هوای جدایی، هوای تنهایی‌ست

هوا هوای جدایی، هوای تنهایی‎ست هوا هوای غم روزهای تنهایی‎ست همین که هم‌قدم دیگری شدی یعنی که عاشقی همه‌جا پابه‌پای تنهایی‎ست چه از گذشته‌...
نویسنده توسطمجید ترکابادی
۰
0
1302
غزلهایم

کتاب شعر « از تو چه پنهان » مجید ترکابادی

اولین مجموعه غزل من با عنوان « از تو چه پنهان » توسط انتشارات سوره مهر به چاپ خواهد رسید. « از تو چه...
نویسنده توسطمجید ترکابادی
۰
+1
2077
غزلهایم

دیگر بگو چگونه بگویم بمان؟ بمان!

ای جان! تو را به جان منِ خسته جان، بمان دیگر بگو چگونه بگویم بمان؟ بمان! از رفتنت همیشه خبر داده‌ای، ولی یکبار هم...
نویسنده توسطمجید ترکابادی
۰
+15
1640
غزلهایم

تو نیستی که ببینی چقدر پاییز است

تو نیستی که ببینی چقدر پاییز است چقدر زندگی برگ‌ها غم انگیز است مگر به قهر نگفتی که از تو بیزارم چرا هنوز نگاهت...
نویسنده توسطمجید ترکابادی
۰
0
2249
عکسهایم , مهمانی

درازنای شب اندوهان را ازمن بپرس

  ای دوست،  درازنای شب اندوهان را-  ازمن بپرس  که در کو چه ی عاشقان تا سحرگاه،              ...
نویسنده توسطمجید ترکابادی
۰
0
967
1 2 3 4 5

مجید ترکابادی

img
شعرها و نوشته‌ها و عکس‌ها و حال و هوایم را با شما اینجا به اشتراک می‌گذارم. «از تو چه پنهان» این اسم کتابم بود.

اینستاگرام من

majid_torkabadi

[ My Photos • عکس‌ها• نوشته‌ها ]
l @majid.torkabadi ⁦ :پیج شعرهایم 🖍️ |
‌
Marketing manager at Telewebion
‌
Instagram post 2190250516433754071_1279644169 . می‌خوای برم تو آشغال مردم دنبال پول بگردم؟ می‌رم به جان خودم. نصف شب می‌رم تو گند و کثافت مردم. می‌رم سر همون کوچه که گفتی چی می‌شد ما اینجا خونه داشته باشیم. گفتم ببین چه درخت‌های قشنگی داره. بعد اشک تو چشمات جمع شد، گفتی چرا ما اینجا خونه نداریم؟ دلم می‌خواست می‌تونستم اونجا برات خونه بخرم. دلم می‌خواست می‌تونستم ببرمت همون پیتزافروشی که پشت درش این‌پا اون‌پا کردی، اینقدر پول داشته باشم که با خیال راحت هرچی می‌خوای سفارش بدی و به قیمت غذاها نگاه نکنی‌. یا اگه دوست داشتی می‌رفتیم کبابی‌های دربند که هیچ وقت جرات نکردیم بریم توشون. ببرمت همون مانتو یشمیه که از پشت ویترین دیدی رو بخری، بدون اینکه بپرسی قیمتش چنده. دلم می‌خواست برات از این گوشی بزرگ‌ها بخرم که میشه باهاش عکس‌های قشنگ گرفت. آخه مگه من خودم دلم خواسته که بدبخت باشم؟ آخه کدوم آدمی توی این دنیا از اول دلش میخواسته بدبخت باشه. والا منم بچه که بودم نقاشی یه خونه‌ی بزرگ رو می‌کشیدم با دودکش. جلوی خونه درخت که هیچ، باغ می‌کشیدم اصلا. مگه تقصیره منه که اینطوری شده؟ به خدا دیگه نمی‌دونم چکار کنم. تو بگو چکار کنم دیگه؟ دیگه چکار کنم که یکم پول در بیارم. به خدا بگی برو تو آشغال‌های مردم دنبال پول بگرد، می‌رم. می‌رم به جان خودم. خسته شدم. دلم می‌خواد سر بذارم روی شونه‌ات گریه کنم فریبا. روم نمیشه. . #مجید_ترکابادی 📷 عکس در یکی از محل‌های دفع زباله اطراف تهران #حالمون_خوش_نیست .
Instagram post 2178248102440861432_1279644169 . 😔 ...که بیخیال جهان ساز می‌زنیم ‌ چه شود به چهره‌ی زرد من نظری برای خدا کنی که اگر کنی همه درد من به یکی نظاره دوا کنی تو کمان کشیده و در کمین، که زنی به تیرم و من غمین همه‌ی غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی ‌ #هاتف_اصفهانی ‌ 🎼 از قطعات ساده‌ی دستگاه #ماهور که به هزار دلیل خیلی برایم دلنشین است. #سه_تار #دستگاه_ماهور .
Instagram post 2173580339029908971_1279644169 ‌ تو کمی جلوتر بودی و پله‌ها را یکی‌یکی رد می‌کردی. من پشت سرت از پله‌ها بالا می‌آمدم. آخرین پله و آبی آسمان بعد از پله‌ها را می‌دیدم، اما هرقدر جلوتر می‌رفتیم به آخر نمی‌رسیدیم. انگار پله‌ها مدام متولد می‌شدند و تمام نمی‌شدند. تو با سرعت از پله‌ها بالا می‌رفتی. صورتت را نمی‌دیدم. به پشت سرم که نگاه می‌کردم انگار هزار پله را پشت سر گذاشته‌ بودم. اما تصویر رو به رو همیشه ثابت بود، همیشه همان تعداد پله باقی مانده بود و هر قدر جلو می‌رفتیم فرقی نمی‌کرد. ناگهان تو به آخرین پله رسیدی و لحظه‌ای روی آن ایستادی. گیسوان سیاهت در زمینه‌ی آبی آسمان تاب می‌خورد. صورتت را نمی‌دیدم. بعد رفتی و من به سرعت به سمتت حرکت کردم. تمام نمی‌شدند پله‌های لعنتی. هر قدر بالا می‌رفتم پایان راه نزدیک‌تر نمی‌شد. انگار عطرت پیچیده بود در دالان. خواب عجیبی بود. ‌ #مجید_ترکابادی #عکس_نوشت #خواب #رویا #کابوس
Instagram post 2170667581101578875_1279644169 ‌ ‌قدم بزن در شبستان مسجدی چندصد ساله. ببین که نشانی از گریه‌های مردی گرفتار که عاجزانه خدایش را می‌خواند پیدا می‌کنی؟ آدم‌ها چند قرن به همین ستون‌ها تکیه دادند و رو سوی آسمان کردند؟ ببین نشانه‌ای از آن‌ها پیدا می‌کنی؟ صدای گریه‌ای را می‌شنوی؟ یا صدای خنده‌ای؟ نگاه کن که جز سردی بنایی کهن، از آن همه امید و رنج و آرزو چه باقی مانده است؟ قدم بزن در شبستان مسجدی چندصدساله و به ستون‌هایش نگاه کن. ستون‌هایی ساخته شده از آجر. آجرهایی ساخته شده از خاک. نگاه کن به آجرها، ببین که عمرشان از تو بیشتر است. که آجر از تو در دنیا جاودانه‌تر است. خنده‌دار نیست؟ قدم بزن در دنیا و بخند به همه‌ی غم‌ها. بخند به همه‌ی رنج‌ها. بخند به همه‌ی تلاش‌های کودکانه‌ی آدم‌ها برای دنیا. قدم بزن در دنیا و نگاه کن که جز «نیستی» آیا چیز دیگری می‌بینی؟ قدم بزن در دنیا و بخند به اینکه عمر آجر خاکی از ما بیشتر است. بخند رفیق، بخند. ‌ #رفته_هایم #مسجد_وکیل #شیراز #مجید_ترکابادی ‌
Instagram post 2159828632303114217_1279644169 . میگم اگه یاکریم بودم خوب بودا. دور میزدم تو کوچه پس کوچه، چوب خشک جمع می‌کردم هرجا شد لونه می‌کردم. حالا هی بیفت تو شهر دنبال جا خواب. اتاق داشته باشه، نداشته باشه‌. دستشویی حموم جدا باشه، نباشه. یا کریم باشم راحت لونه می‌کنم، همونجا بالا درخت بوسش می‌کنم، فضله هم می‌ریزه پایین رو سقف ماشینا. راحت لونه می‌کنم، بگو تو کانال کولر اصلا. حالا یه کانال زدم شاید حل بشه ماجرا. قونیه که نمیرم، برم با اتوبوس میرم. گفتم حالا گیریم تا اونجا اومدم، بعدش؟ دختره شیک سفارش داد. آبشار بود رو‌ سرش. آبشار طلایی دیدی؟ بافته بود موهاشو، انگاری زاینده رود خشک شده باشه. گفتم باز کن غرق بشیم توش. من که کیک نمی‌خورم، همین نوک می‌زنم خورده‌ها رو جمع می‌کنم از رو زمین. گفتم این پول ما چی‌شد پس؟ گفت پول ما رو بدن پولت‌ رو می‌دیم. چون لاغر مردنی بودم، آبشاریه خوشش نیومد؟ یاکریم لاغر دیدی تا حالا؟ یاکریم بهتره یا کلاغ با اون صداش. گفتم من از سقف غار آویزون بودم چندسالی، گیرم بیام بیرون بعدش؟ گفتن حالا این امضا رو بگیر، خدا بزرگه. خدا که بزرگه سرطان رو‌ شفا میده؟ ببینم یاکریما سرطان می‌گیرن؟ دیدی یاکریم اسکناس ده‌هزاری از یه یاکریم دیگه بدزده ببره تو لونه خودش؟ یا کریم که حال نداره تا قونیه بره، میشینه رو سقف هواپیما لابد. فضله یاکریم رو سقف هواپیما معلوم نمیشه که. یکی هم نبود تو غار با هم دیگه چپکی آویزون بشیم از سقفش، حرفی بزنیم، سخنی،حدیثی. دست بزن ببین تب دارم؟ آدم سرما می‌خوره چرا داغ می‌کنه پس؟ گفت حالا کدئین بخور، آروم میشی، خوابت می‌بره. خواب خوبه. از بی‌خوابی بهتره. بهت گفته بودم من روزا بیدار‌ نیستم، بی‌خوابم. یاکریما بی‌خواب بشن چیکار می‌کنن؟ دیدی یاکریم لونه کنه بالا سر آبشار؟ یاکریم کدئین بخوره می‌خوابه؟ لعنتیا اومدن تو کانال کولر لونه کردن هی سر صدا می‌کنن. رفتم خورده کدئین ریختم رو سقف کولر. گریه نکن حالا. مردن که گریه نداره، زندگی گریه داره. یکم خورده کیک بریز رو زمین نوک بزنم. ‌ #درونیات #چرت_نوشت ‌ Photo by @stefano_e_tommasi . ⁦🖊️⁩ پیج شعرهایم: @majid.torkabadi . .
Instagram post 2150335250264698507_1279644169 . خیلی چیزا هست که مثل انگل می‌چسبن به عشق و از خلوصش کم می‌کنن. این نگاه کردن یکی از اون انگل لعنتیاست. گوش می‌دی؟ میگم یعنی هرچی آدما بیشتر کنار هم باشن و بیشتر هم دیگه رو ببینن انگلای بیشتری می‌چسبه به عشقشون. انگل چشماش، انگل موهاش، انگل صداش، انگل قشنگیش؛ مینا لعنتی این انگلارو خیلی داشت. انگل حرف زدن، انگل درد دل کردن، انگل هدیه خریدن، انگل می‌خوام بغلت کنم، انگل می‌خوام صداتو بشنوم و هزار تا انگل دیگه. گوش می‌دی؟ میگم یعنی اگه حواست نباشه، به خودت که میای می‌بینی از اون عشق هیچی نمونده جز یه سری انگل. اگه این انگلا رو نبینی، هیچی غیر عشق باقی نمی‌مونه. عادت کنی که با ندیدن، عاشق یه نفر باشی بهتره. دیگه دوری و ندیدنا اذیتت نمی‌کنه. ها؟ چی پرت و پلا می‌گی واسه خودت؟ کدوم کره خری گفته از دل برود هر آنکه از دیده برفت؟ اگه قرار باشه با ندیدن یه نفر فراموشش کنی، اینکه دیگه عشق نیست. اگه نبینیش انگلاش رو هم نمی‌بینی. همینطوری تو خیالته، خیالم همیشه قشنگه دیگه. اصلش عشق برا فکر و خیال خوبه نه زندگی. گوش می‌دی؟ می‌گم یعنی اگه فکر و خیال عاشقی رو دوست داری، همینطوری نبینش. آدم خیالی‌ها از همه خوشکل‌ترن، مهربون‌ترن، دوست داشتنی‌ترن. واقعیش اینطوری نیست، واقعیش انگل داره. پا نشی بری آمار بگیری کجاس با کی می‌ره چطوری می‌خنده چی می‌پوشه چی می‌خوره. نبینیش یهو. بذار خیالی باشه. اینطوری بی‌انگل بهتره. گوش می‌دی؟ #مجید_ترکابادی . بعد نوشت: آذر سال نود و چهار بود. نزدیک چهل و پنج دقیقه پشت سر این‌ها راه رفتم و به سر کار هم دیر رسیدم. خیلی دیر. اما ارزشش را داشت. . ⁦🖍️⁩ پیج شعرهایم: @majid.torkabadi .
Instagram post 2146031238052795217_1279644169 . خلاصه مطلب: از این به بعد شعرهایم را در پیج جدید منتشر خواهم کرد این صفحه به عکس‌ها و نوشته‌هایم اختصاص پیدا می‌کنید. پیج شعرهایم : @majid.torkabadi @majid.torkabadi . توضیح بیشتر: راستش مشکل از من است که دوست دارم کمی به شعر ناخنک بزنم، کمی داستان و بعضی وقت‌ها هم عکسی بگیرم. هرچند داستان‌نویس یا عکاس نیستم و این سال‌ها تمرکزم روی شعر بوده است. خب طبیعی است که همه‌ی این ناخنک زدن‌ها در یک پیج جا نمی‌شوند. مخاطبی که برای شعر آمده، کپشن چند خطی از حوصله‌اش بیرون است و کسی که خواندن کپشن را دوست دارد، برایش شعر جذابیتی ندارد. این‌ها را که می‌گویم انگار دارم بلند بلند فکر می‌کنم. خلاصه‌اش چند ماهی می‌شود که اشعارم را بی‌خبر در پیج دیگری منتشر می‌کنم و حالا می‌خواهم شما دوستان دیده و ندیده‌ام را با خبر کنم و بگویم اگر غزل‌هایم برایتان خواندنی است، محبت کنید و مرا در آن صفحه هم دنبال بفرمایید. فرار نمی‌کنم. این پیج هم از این به بعد بیشتر به نوشته‌ها و عکس‌هایم اختصاص پیدا می‌کند و شعری اینجا منتشر نمی‌کنم، همانطور که خودم فعلا مسیر داستان نویسی را پیش گرفته‌ام. . ممنون از همراهی شما، چه اینجا و چه آنجا 🌹 @majid.torkabadi .
Instagram post 2143133230210008085_1279644169 . ریاضی محض خوندن تو دانشگاه بیابونی ما نزدیک نقطه‌ی مرزی، شرف داره به پزشکی دانشگاه تهران اگه قرار باشه تو رو برای اولین بار اونجا ببینم. می‌میرم برا ترافیک تهران اگه باعث بشه یک ساعت بیشتر کنارت بشینم. چهار صبح خوابیدن حماقته اگه بشه تو بیداری به تو فکر کرد. شش صبح از خواب پا شدن لذت بخشه اگه قرار باشه اون روز تو رو ببینم. شلوغی مترو تئاتر شهر خیلی قشنگه اگه منو یه قدم به آغوشت نزدیک کنه. جون می‌دم برا فلافل‌های میدون انقلاب اگه تو دوست داشته باشی. آفتاب قشنگه، ابر قشنگه، بارون قشنگه، برف قشنگه. بهار خوبه، تابستون خوبه، پاییز خوبه، زمستون خوبه. پارک ساعی جون میده برا قدم زدن. موی کوتاه قشنگه اگه تو موهات کوتاه باشه، لباس چهارخونه‌ی بلند قشنگه اگه تو بپوشی، کفش سبز قشنگه اگه تو کفش سبز پات کنی. دوست دارم هزار سال زندگی کنم که هزار سال نگاهت کنم اگه باشی. ولی اگه نباشی... اگه نباشی لعنت به ماه که معلوم نیست کی میاد کی میره. گل بگیرن در طلوع و غروب خورشید رو. حالم از تاکسی و مترو بهم می‌خوره. بهترین کباب برّه، مزه‌ی سگ مرده می‌ده. خب که چی که بهار سبزه پاییز زرد؟ تف به بارون که کثافت می‌زنه به همه جا. دریا یه چیز مسخره‌ی خیسه. چرا شبا زودتر خوابم نمی‌گیره؟ گند بزنن به بیدار شدن صبح. به نظرت مسخره نیست که بودن و نبودنت اینقدر زندگی یکیو عوض می‌کنه؟ اگه بودی نگاهت می‌کردم و کنارت قدم می‌زدم تو دنیایی که انگار یه دشت سبز بزرگه که تمومی نداره. به آخرش نمی‌رسی. به قول سعید: ویوی ابدی. به نظرت مسخره نیست که نبودنت دشت سبز یه نفرو اینقدر بیابونی می‌کنه؟ لعنت به این ویوی ابدی. . #یادداشت_تمرینی 🌳#رفته_هایم . حوالی #مرداب_انزلی .
Instagram post 2138035301422328038_1279644169 . شایان گفت مطمئنم که تو زندگی قبلیم درخت بودم. فنجون قهوه رو جلوی صورتش می‌چرخوند و نگاه می‌کرد. جوری به انگشت‌های دستش نگاه می‌کرد که انگار داره به شاخه‌هاش نگاه می‌کنه. برای چندمین بار پرسید: «نگفتی اخرش، تو فکر می‌کنی تو زندگی قبلیت چی بودی؟». گفتم: «من اگه بفهمم تو همین زندگی چه مزخرفی هستم شاهکار کردم. زندگی قبلی پیشکش.» فنجون قهوه رو تا نزدیک لبش برد، اما نخورد. گفت: «منم نمی‌دونم الان چه مزخرفی هستم، شایدم هیچی نیستم. اما حداقلش فهمیدم زندگی قبلیم درخت بودم. شاید زندگی بعدیم فهمیدم که توی این زندگی چه مزخرفی بودم. نگفتی، تو چی‌ بودی؟». صحبت‌ها دختر و پسر میز کناری دیگه کلافه‌ام کرده بود. یک ساعت یک بند مزخرف گفتن. این چه عشقیه؟ اگه نمی‌تونی توی چند ثانیه با چندتا جمله به طرف بفهمونی که عاشقشی، بهتره در عشق و عاشقیت رو گل بگیری و گمشی بری. از این ساده‌تر چی تو دنیا هست که به یکی بفهمونی عاشقشی؟ فقط کافیه بگی « من عاشقتم». اگه قرار باشه بفهمه یا قرار باشه به روی خودش بیاره که فهمیده، همین دوتا کلمه لعنتی کافی هستن. وگرنه اگه نخواد بفهمه، تا صد سال دیگه هم از حس دلتنگی، اینکه نمی‌تونی بدون اون زندگی کنی، اینکه می‌میری برا زل زدن به چشماش، اینکه صداش قشنگ‌تر از قشنگ‌ترین صداهای دنیاست و هزار تا خزعبل دیگه بگی بازم نمی‌فهمه. گفتم: «من فکر کنم غار نشین بودم.» بی‌مقدمه گفت: « نه غارنشینی معنی نداره. چون زندگی قبلیت نمی‌تونستی انسان باشی.» نمی‌تونستم انسان باشم؟ این دیگه چه شر و وریه. گفتم: «ولی من مطمئنم غارنشین بودم». انگار داشت با خودش حرف می‌زد: «شاید خود غار بودی. شاید خفاش بودی توی غار. شاید رسوب نمک بودی به دیوار غار.» بعد به این فکر کردم که شاید مهتاب آسمون جلوی غار بوده که هر لحظه می‌دیدمش. شاید مهتاب انبوه درختای سبز جلوی غار بوده. شاید مهتاب آهو بوده که یه بار چند ثانیه جلوی غار قدم زد. شاید مهتاب #پاییز بوده که یه روز بی‌خبر زد به انبوه درختای سبز جلوی غار و زردشون کرد، آسمون آبی جلوی غار رو ابری کرد، آهو رو گم و گور کرد. گفتم: «شایان کسی می‌تونه توی زندگی قبلیش پاییز باشه؟». خیره شد به میز چوبی. به انگشت‌های کشیده دستش. از پنجره کافه بیرون رو نگاه کرد. دستاش شروع کرد به لرزیدن. گفت: « تو زندگی قبلیم، الانا وقت مردنم بود.» لحن حرف زدن پسر و دختر تغییر کرده بود و از اون شور و خنده خبری نبود. حس کردم دست‌های همدیگرو گرفتن. پسر گفت: «التماست می‌کنم.» بعد انگار صدای هق‌هق اومد، بعد انگار کسی با گریه به سرعت از کافه بیرون رفت. . #مجید_ترکابادی
Instagram post 2129118138447894204_1279644169 . پیرمردها دور تا دور مسجد به دیوار تکیه می‌دادند و جوان‌ها وسط مسجد سینه زنی می‌کردند. دختربچه‌ها هم از طبقه بالا، از نرده‌ها آویزان می‌شدند و نگاه می‌کردند که مردها چطور به سینه خود می‌زنند. لابد مامان و مادربزرگ به خواهرم گفته بودند که نباید از نرده‌ها آویزان شود و پایین را نگاه کند. من که آن روزها پسربچه‌ای بیش نبودم، جایی بین پیرمردها و جوانترها رفت و آمد می‌کردم. من که زمان آب تنی در استخر، از برهنه شدن خجالت می‌کشیدم، نمی‌دانم چه می‌شد که همزمان با خاموش شدن چراغ‌های مسجد، دکمه‌ها را یکی یکی باز می‌کردم و پیراهن مشکی را به دور کمرم گره می‌زدم. انگار نه انگار که زن‌ها دارند از لا‌به‌لای نرده‌ها نگاه می‌کنند. این کار را از پیرمردها یاد گرفته بودم. آن‌هایی که نگران گم شدن پیراهنشان در تاریکی بودند. عاشق دو دمه بودم. وقتی سینه‌زن‌ها دو دسته می‌شدند و دور هم حلقه می‌زدند. یک دسته می‌ایستاد و همراه با خواندن شعر به سینه می‌زد. «ای اهل حرم میر و علمدار نیامد، علمدار نیامد...علمدار نیامد..». دسته دوم به سرشان می‌زدند و آرام آرام مسجد را دور می‌زدند. لذت و شوقم این بود که کمی در این حلقه باشم و کمی در آن حلقه. می‌خواستم همیشه در حلقه‌ای باشم که می‌ایستند و سینه می‌زنند. پس خودم را سریع به دسته دوم می‌رساندم. می‌گفتند: «سقای حسین میر و علمدار نیامد، علمدار نیامد...علمدار نیامد...». اما هیچ وقت شعر را نمی‌خواندم. نه اینکه کلمات را نفهم، نه. انگار از شنیدن صدای خودم خجالت می‌کشیدم. انگار جرات نداشتم بلند فریاد بزنم. هربار که شعر هر دسته تمام می‌شد، وقتی جمعیت فریاد می‌زد «حسین»، می‌دویدم و خود را به دسته قبلی می‌رساندم. آن روزها فاصله این دو دسته در مسجد، چقدر زیاد بود. بعدها فهمیدم که همه‌ی عاشقان یک دسته‌اند. یک حلقه اند. #مجید_ترکابادی 📷 عکس روز عاشورا، خرم آباد ۱۳۹۵ .
Load More... Follow on Instagram

بیشترین لایک شده ها

  • تاوان
  • امسال هم گذشت کمی پیرتر شدم
  • مرا ز یاد تو برد و ترا ز خاطر من
  • خرید اینترنتی « از تو چه پنهان »
  • اینکه حالم بد است یعنی تو
  • شاید نمی‌رسد به خدا هم صدای من
  • دلگیر
  • برگرد و بی بهانه مرا با خودت ببر
  • نقاشی روی دیوار
  • چه باور کنی چه نه

درباره من

من یعنی « مجید ترکابادی » جوانکی هستم که گاهی عکس می‌گیرم و گاهی چیزی می‌نویسم. ارشد مدیریت تکنولوژی خوانده‌ام در دانشگاه تهران و چند سالی است در کار و بار دیجیتال مارکتینگ هستم. یک مجموعه غزل به نام « از تو چه پنهان » مرتکب شده‌ام که انتشارات سوره مهر آن را به چاپ رسانده. در شبکه‌های اجتماعی دنبالم کنید، فرار نمی‌کنم.
همه‎ی نوشته‎های این سایت متعلق به نویسنده است